เรียนทุกท่านที่เผอิญเข้ามาในหน้านี้ทราบ ..
ถ้าท่านคือสาววาย ใคร่อยากอ่าน .. ผู้เขียนจะยินดีมาก
หรือหากว่าท่านเป็นสาววาย แต่ไม่อยากอ่าน .. ผู้เขียนก็ยินดีเช่นกัน
แต่หากว่าท่านไม่ทราบว่าสาววายคือมนุษย์พันธุ์ไหน โปรดปิดหน้านี้ไปเลย .. ผู้เขียนเป็นห่วงความรู้สึกของท่านค่ะ
** เรื่องทั้งหมดที่เขียนขึ้นมา เกิดจากจินตานาการของผู้เขียนทั้งสิ้น เนื้อหา สถานที่และชื่อตัวละคร เป็นเพียงเรื่องสมมติ ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือเหตุการณ์จริงใดๆที่อาจจะบังเอิญพ้องต้องกัน
หากจะมีบทเขียนส่วนใดกระทบกระเทือนตัวบุคคลหรือความรู้สึก ผู้เขียนขอกราบอภัยไว้ ณ ที่นี้ ผู้เขียนมิได้มีเจตนาร้ายใดๆ
งานเขียนทั้งหมดถูกเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงสำหรับคนที่ชอบอ่าน และเพื่อสนองความต้องการส่วนตัวของผู้เขียนเท่านั้น
** วิธีการ comment
ป้าพบว่ามีบาง (หลาย) คนพบปัญหากับการ comment ใน blog ของป้า หวังว่าวิธีการนี้จะช่วยให้ทุกคนฝากความคิดเห็นได้ง่ายขึ้น
สำหรับคนที่ไม่มี account กับ blogspot .. พิมพ์ข้อความในกล่อง แล้วคลิก drop down ตรง comment as แล้วเลือก Name/URL จากนั้นพิมพ์ชื่อตัวเองในช่อง Name ส่วนช่อง URL ก็ปล่อยไปไม่ต้องสนใจ แล้วกด Continue ต่อด้วย Publish .. จะมีตัวอักษร Word verification ให้เราพิมพ์ตาม พิมพ์เสร็จก็กด Publish อีกทีก็เป็นอันเสร็จ (กล่องที่โชว์จะเล็กไปสักหน่อย ทำให้เห็นข้อความไม่หมด ให้เลื่อนๆลงมา แล้วจะเห็นข้อความให้เขียนตามค่ะ)
สำหรับบาง comment เมื่อกด Publish แล้วอาจจะไม่มีอะไรปรากฎ .. ไม่ต้องตกใจนะคะ ข้อความทั้งหมดไม่ได้หายไปไหน .. blogspot จะมีการตรวจสอบ spam นิดหน่อย เมื่อป้ามาเจอ จะกดอัพให้ทันทีค่ะ
Song Fiction # 2 Midnight
ป้าใจร้ายอ่าาา,,ทำหนูร้องไห้ T^T
ReplyDeleteทำไมจบแบบนี้อ่าาาาา ,, จะมีต่อไหมคะ ?
เศร้า ,, TT
ปาดน้ำตาไป พิมพ์เม้นไป เฮ้ออออ........... ขอถอนหายใจเฮือกยาวๆ
ReplyDeleteให้กับความสัมพันธ์เฉกเช่นนี้ ความสัมพันธ์ที่แสนจะอึดอัด จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าก็ไม่ได้ จะปล่อยทิ้งไว้ก็ทำได้ยากเช่นกัน
คนนึงเจ็บปวด เพราะ เพียงแค่คิดว่าจะเปิดใจให้ใครซักคนเข้ามาในชีวิต ก็เหมือนว่ากำลังจะสูญเสียบางอย่างที่มีค่าไป เลยต้องจำใจอยู่ในสถานะที่นิยามไม่ได้ แม้ว่าการดูแลคนสองคนในเวลาเดียวกัน อาจจะทำได้ไม่ดีนัก แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด เพราะคนหนึ่งก็สำคัญแต่อีกคนก็มีค่าเกินกว่าจะทิ้งได้ โดยไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าสิ่งที่ทำลงไปทำร้าย อีกคน โดยไม่รู้ตัว
ส่วนอีกคนก็ไม่ได้เจ็บปวดที่ไม่ได้ถูกรัก แต่เจ็บปวดที่เป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียวไม่ได้ เจ็บปวดกับการเตรียมใจรอคอยวันและเวลาที่อีกคนจำเป็นต้องตัดสินใจซึ่งไม่มีทางรู้ได้เลยว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่อาจตัดใจ ยิ่งพอมองย้อนไปในอดีต ยิ่งรับรู้ว่าอีกฝ่ายให้ความสำคัญกับตัวเองมากแค่ไหน มากซะจนอยากจะเก็บไว้คนเดียว ไม่แบ่งมันให้กับใคร เผลอไปกับความเอาใจใส่ที่อีกฝ่ายมอบให้ จนลืมเจียมหัวใจ
คุณป้าทำหนูเสียน้ำตาจนได้ อ่านจบแล้วแอบจุก ไปไม่เป็น เม้นไม่ออก ไม่รู้จะเม้นอะไร ลบแล้วลบอีก (เอ่อ ไอ้ข้างบนนั่นจะเรียกว่าเม้นได้ไหมอ่ะ อารมณ์ล้วนๆ) คุณป้าเขียน ดราม่าออกมาแนวนี้มันทำให้หนูเสียน้ำตามากกว่าอีกคนถูกทิ้งซะอีก(กะละมังที่เตรียมไว้เมื่อวานก็ไม่พอ) เจ็บปวดจริงๆกับความสัมพันธ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก บอกไม่ถูก แต่ต้องเตรียมใจรอรับความเจ็บปวดตลอดเวลา T^T
คุณป้าต้องรับผิดชอบที่ทำให้หนูสูญเสียเกลือแร่ไปกับน้ำตามากมายขนาดนี้ ด้วยการจัด on top มาซัก สิบ ยี่สิบหน้า (มากไปไหม อีหนู) ไม่งั้นเค้าจะโกรธ เค้าจะงอน เค้าจะไปฟ้องว่าถูกรังแกทางจิตใจ กระซิก กระซิก ~
ขอแปะไว้ก่อนนะคะเห็นหลายเม้นบอกเศร้า
ReplyDeleteหนูขอเวลาทำใจอ่านนิดนึง
ปล ไม่ได้หายไปไหนนะคะที่ยังไม่ได้เม้น2ตอนที่แล้วเพราะหาที่เม้นไม่เจอคอมหนูมันเอ๋อเหรอ
TT____TT น้ำตาท่วมบล็อคคุณป้าแน่ พี่ซินจ๋ามาผลัดกันเช็ดน้ำตาให้กันและกันเถอะ ปล่อยพี่นัทไป แอบไม่ชอบพี่นัทโหมดนี้อ่ะ ดูเหมือนคนเหลวไหล ใจโลเลอ่ะ อารมณ์เหมือนเป็นเด็กไม่โต พอเจอของเล่นถูกใจ ก็อยากได้ทันที ทั้งที่ในมือยังถือของเล่นเดิมไม่ยอมวาง
ReplyDeleteขอบคุณคุณป้าค่ะ สำหรับตอนนี้ช่วยให้หนูล้างตาให้สะอาดเลย ก็ดีค่ะ เจอของแรง ๆ แบบนี้หัวใจจะได้แกร่ง เผื่อเจอความจริงที่แรงยิ่งกว่า ปาดน้ำตาโบกมือลา ไปฟังเพลงลืม (Delete)
อ่านจากที่ป้าโปรยทิ้งไว้ที่เล้า ก้ใจเสียประมาณนึง
ReplyDeleteพอเปิดเข้ามาเจอคอมเมนท์ในบล็อก คราวนี้ใจวูบหายไปเลย
..
หนูบอกตรงๆ ยังไม่กล้าอ่านค่ะป้า
เดิมจิตตกมากอยู่แล้ว
..
หนูขอติดไว้ก่อนนะคะ
เอิ่มอ่านแล้วมันหน่วงๆๆ เศร้าๆ จังเรยค่ะ
ReplyDeleteเป็นคนสำคัญที่สุด แต่ไม่ได้เป็นคนรักของเค้านี่ มันก็เจ็บมิใช่น้อยเรยนะคะ
บรรยากาศแบบนี้ ไม่อยากเหนเรยอ่ะ
สงสัยคงต้องทำใจค่ะว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ^^
"ความสัมพันธ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก" เป็นคำที่ตรงใจที่สุดแล้วสำหรับตอนนี้
ReplyDeleteคุณป้าทำเราเสียน้ำตาจริง ๆ ดังคำขู่อ่ะ T_T
หนูให้เวลา 1 วัน ถ้าคุณป้าไม่เอา on top มาปลอบใจ เรื่องนี้ถึงครูอังคณาแน่ ๆ 555+++ ( ยังมีอารมณ์เล่นเนอะคนเรา _/\_ )
สุดท้าย ขอบคุณคุณป้ามาก ๆ ค่ะ สำหรับวัคซีนแรง ๆ เข็มนี้ ♥
เศร้ามากมาย
ReplyDeleteยิ่งตอนจบ
น้ำตาแทบจะไหล
ขอต่ออีกสักตอนนะคะ(แอบกดดัน)
อยากอ่านมั่ง
ReplyDeleteฟิคตอนนี้ไม่ใส่รหัส คลิกลิงค์ตรงชื่อเรื่องแล้วอ่านได้เลยค่ะ
Deleteขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะคุณป้า ถึงแม้จะเป็นมาม่าชามโต แต่ก็เป็นมาม่าที่อร่ยมากๆเลยค่ะ
ReplyDeleteยิ่งอ่านไปก็ยิ่งเหมือนรูปปั้นมาดามกุสโซ่ ชาวาบบบบบบบบ โอนเอนเหมือนพายุถล่ม
จนน้ำตาคลอ จะหยดลง แม๊ แม๊ T^T
มันรู้สึกหน่วงๆ เหมือนมีคนเอาก้อนหินนับร้อยก้อนมาวางไว้บนหัว
เป็นการเขียนฟิคที่น่าประทับใจมากๆเลยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาได้ดีมากๆ
(หนูอยากจะแต่งฟิคเก่งๆเหมือนคุณป้าจังค่ะ มากๆเลย แต่หนูกลัวมากๆที่สุดคือการถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละครที่เราสร้างขึ้นมา หนูกลัวหนูเข้าไม่ถึง ณ จุดนั้น และกลัวถ่ายทอดมันออกมาไม่ดีเท่าที่ควร เวลาแต่งก็กลัวมันจะไม่สนุกวกไปวนมา เฮ้ออออ พยายามจะเริ่มหลายรอบมากๆค่ะ แต่ก็ยังคาใจตลอด)
ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะคุณป้า ^^ หนูเป็นกำลงัใจให้นะคะ
(และคอยลุ้นคอยเชียร์ขอให้พี่ๆทั้งสองกลับมาเป็นเหมือนเดิมทีเถอะ สาธุ!!!)
โอมมม มันเป็นเรื่องโกหก มันเป็นแค่จินตนาการรรร
ReplyDeleteน้ำตาร่วงเลยค่ะ
ReplyDeleteเพิ่งอ่านจบค่ะ อ่านแล้วมันรู้สึกหน่วงอึดอัดอยู่ในอก ถอนหายใจทิ้งไปหลายที สถานะระหว่างทั้งสองคนมันไม่ชัดเจน นัทบอกว่าซินเป็นคนสำคัญ แต่การกระทำมันไม่ใช่ แล้วซินก็ไม่อยู่ในฐานะที่สามารถเรียกร้องอะไรได้ ก็เป็นแค่คนสำคัญที่อาจจะไม่สำคัญที่สุด มันไม่รู้ว่าเราสองคนคบกันอยู่ในรูปแบบไหน หนูเคยเป็นแบบซินนะตอนที่ป๊ามารับ นอน หลับตาลงไป พยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้น แต่สุดท้ายเราก็ยังวกกลับมาคิดอยู่ดี คิดไปน้อยใจน้ำตาไหล ก็ได้แต่คิด เค้าไม่มารู้กับเราหรอก
ReplyDeleteอ่าน 3-4 หน้าแรก หนูว่ามันงงๆอ่ะค่ะ ปะติดปะต่อเรื่องราวไม่ค่อยถูก เลยอ่านแบบงงๆ พอขึ้นเพลงท่อนที่สอง เริ่มเข้าใจละค่ะ ตอนที่ชอบที่สุดและคิดว่าคุณป้าเขียนได้เข้าถึงอารมณ์ที่สุด ก็คือตอนที่เป็นความคิดของซิน ความรู้สึกที่ซินรู้สึกตอนนั้น ช่วงที่อยู่บนรถป๊า และตอนท้ายๆน่ะค่ะ อ่านแล้วมันดูอ้างว้างโดดเดี่ยวจริงๆ
ซินก็ไปกะหนุ่มหล่อสิคะ จะแคร์นัททำม้าย
ReplyDelete(// ทำบรรยากาศเสีย โดนสาววายกระตื้บ 55)
เห้อ......................อ่านไปสงสารตัวเองไปถ้าคุงป้าจะแต่งดราม่าแบบนี้ขอปีละครั้งพอนะคร่า แบบว่าคุงป้าแต่งได้ทรมานจิตใจดีมากเลย หน่วงได้ใจนู๋ไปเลยตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้ายขอบอกว่าเจอเกริ่นนำคุงป้าไปนู๋ไม่กล้าอ่านต่อเลยต้องนั่งทำใจอยู่เปงชั่วโมง พออ่านเท่านั้นแหละตอนแรกๆอาการยังไม่ออกเท่าไรนะคร่าช่วงกลางๆเท่านั้นแหละน้ำตามันเริ่มมาแล้วพ่อดันออกมาพอดีอีกต้องหนีพ่อไปอ่านในห้องน้ำต่อ สงสารตัวเองมากไปร้องไห้สะอึกสะอื้นในห้องน้ำสงสารพี่ซินที่ต้องมาอยู่ในเหตูการณ์แบบนี้ สถานะความสัมพันธ์ไร้ชื่อเรียก
ReplyDeleteปล.ขอปีละครั้งพอนะคร่า kukkai kukuk เองนะคร่า
ต้องบอกว่า ..ถ้าเป็นการเขียนฟิค ดราม่าครั้งแรก สำหรับคนอ่านคนนี้ กด Likeให้ค่ะ
ReplyDeleteคุณป้าใช้IntroเพลงMidnight เข้าเรื่อง เป็นช่วงๆ เข้ากะเนื้อหา ได้ดีเลยค่ะ
ตอนแรกที่อ่าน รู้สึกว่า..อืมมม .. ก็ดราม่า แต่ไม่กระทบใจมาก ไม่เท่าไหร่ ไม่ถึงกะเสียน้ำตา
อ่านแล้ว ยังรู้สึกถึง ความสุขยังคงอยู่ ..เหมือนกะที่คนที่ได้รับความสำคัญว่า
ตัวเองยังเป็นที่ต้องการและสำคัญอย่างที่สุด ของใครสักคน.. คนที่เรา.. รู้สึกแคร์ที่สุด
มันคงเป็นความรัก ที่มีให้กัน..มากกว่าเพื่อนทั่วๆไป แต่ก้อไม่ใช่แฟน อยู่ดี..มันเศร้านะคะ
ในความรู้สึก รักและผูกพัน มากๆ แต่คนละความหมาย..
ก็ไม่รู้ว่า.. ถ้าจะต้องเจ็บ และเสียใจ ..แล้วหยุดทุกความรู้สึก..ไปตั้งแต่ ..ครั้งผู้หญิงคนแรก
มันจะเจ็บน้อยกว่าหรือเปล่าถ้าเทียบกับความเจ็บ และความเสียใจ กับครั้งปัจจุบันที่เป็นอยู่ ตอนนี้มันเหมือนเจ็บซ้ำซ้อน
ความรู้สึกเหมือน.มีแสงสว่าง ส่องเข้ามา.. รางๆ ให้เห็นแต่แล้วมันเริ่มริบหรี่ๆ ลง แล้วก็ดับไป..
คงไม่ได้เป็นการตั้งใจทำร้ายกัน แต่..อีกคนคงไม่เคยรู้อะไรเลยต่างหาก..ว่า..ทุกสิ่งที่ทำลงไป มันทำร้ายคนข้างๆขนาดไหน
อ่านมาถึง..
เดือนที่แล้ว มี 22วัน ไม่สิ 23วัน ..เหนื่อยจัง
มีงาน 23 วัน เห็นหน้านัท 23 วัน พอมั๊ยนะ
..อ่านถึงตอนนี้ น้ำเริ่มคลอในตา..
..................
หื้อ..ฝนสาดเหรอ? ทำไมตรงนี้เปียก..
นิ้วเรียวแตะไล้ไปทั่วแก้มทั้งสองข้าง น้ำตาต่างหากล่ะซินเซียร์..น้ำตาของเราเองไง..
…ถึงตรงนี้น้ำตาก็ร่วงเลยค่ะ....ต้องบอกว่าไม่รู้ว่าร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ทางเลือกที่ดีที่สุด ในตอนนี้ คงต้องเป็น…
..เมื่อในตอนนี้ไม่มีทิศทางระหว่างเรา..คลื่นความเงียบเหงา ชัดเจนขึ้นทุกที
ถ้าจบลงไปตอนนี้ มันคงไม่มีความปวดร้าว..มันคงต้องดีกว่าปวดร้าว…
..................................................
อย่างนี้เรียกว่า ขอกดไลท์ให้คนเขียนดราม่าครั้งเเรก ได้มั๊ยคะ
แล้วที่.. คุณป้าบอกว่าเป็นเรื่องโกหก ก้อจะเชื่อ เพื่อความสุขทางใจ แม้ใจจะเอนไปมา
ขอบคุณ สำหรับ ฟิคนะคะ แต่กระซิบนิดนึงค่ะ ( ดราม่า แฟนคลับมากสู้ NC ไม่ได้นะคะ 555 )
มันไม่ใช่เรื่องจริง เป็นแค่นิทานหลอกเด็ก เราจะไม่สามารถพบเจอเรื่องแบบนี้ในชีวิตจริงของเราได้ และมันจะไม่เกิดขึ้นใช่มั๊ยคะ
ReplyDeleteถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เรื่องโกหก (ตามที่คุณป้าบอก) แต่มันก็ทำให้หนูรู้สึกแปล๊บๆ ในอกได้เหมือนกันนะคะ
ตอนที่พูดคุยกับเพื่อนก็เหมือนนัทจะเข้าใจอะไรๆ ได้มากขึ้น ถึงกล้ามาบอก "รัก" ซินได้ ถึงมันจะเป็นรักอีกรูปแบบนึกก็ตาม
ก็คิดว่าทุกอย่างมันจะไปได้สวย แล้วทำไมสุดท้ายถึงมาได้ทำร้ายกันอย่างนี้ และดูเหมือนว่าเจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำให้ "คนสำคัญที่สุดในชีวิต" เสียใจแค่ไหน
ตอนที่ซินอยู่ในรถป๊า ฉากนี้รับรู้ถึงความรู้สึกถึงความเหงา โดดเดี่ยว และสับสนของซินได้อย่างชัดเจน ต่อให้คิดถึงเรื่องอื่นๆ สุดท้ายก็ห้ามไม่ให้คิดถึงคนที่เราแคร์ไม่ได้อยู่ดี
ฟิคว่าเศร้าแล้ว ยิ่งมาอ่านคอมเม้นที่วิเคราะห์เรื่องราวต่างๆ ด้วยแล้ว มันยิ่งฉุดให้เศร้ายิ่งไปอีก อธิบายไม่ถูกเลยค่ะ
ต้องบอกเลยว่า ดราม่าของคุณป้าครั้งนี้สอบผ่านได้เกรด A+ เลยค่ะ ทั้งเนื้อเรื่องและภาษาไม่มีติดขัดเลย อารมณ์ไหลลื่นสุด ๆ
แต่ยังไงก็ยังชอบอ่านตอนหวานๆ อยู่นะคะ คุณป้าช่วยเอามาจุดประกายความจิ้นสักเรื่องสองเรื่องนะคะ พักนี้รู้สึกขาดวิตามิน แรงจิ้นไม่ค่อยจะมีอ่ะค่ะ ^__^
ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆอีกหนึ่งตอนค่ะ...
ReplyDelete....ช่วงแรกของเรื่อง ช่วงที่แฟนพี่นัทมาระรานพี่ซิน แล้วพี่นัททิ้งแฟน มาตามพี่ซิน...ช่วงนี้หนูรู้สึกสงสารแฟนพี่นัทนะค่ะ
การที่เราเป็นแฟนใครสักคนก็ต้องการให้คนรักเห็นเราสำคัญที่สุด แต่พี่นัทก็เลือกพี่ซินที่ตามสถานะก็คือ"เพื่อน" มันคงเจ็บน่าดูเลยล่ะคะ
"เป็นคนรัก แต่ไม่ใช่คนสำคัญ" แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรที่จะคบกันต่อไป...
....ตอนที่พี่ๆเค้ากุ๊กกิ๊กกัน น่ารักดีค่ะ อยากกินข้าวไข่เจียวเลย 555 แค่ได้ทำอะไรร่วมกัน แค่ได้อยู่ด้วยกัน ข้าวไข่เจียวธรรมดาก็อร่อย
จนอาหารภัตตาคารเทียบไม่ติดเลยเนอะ ><....หวานซะ
....ช่วงหลังดราม่าจัด อันนี้น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ (อะฮึกๆ T_T)สงสารพี่ซินจับจิต มันเป็นความสัมพันธ์ของคนสามคนที่อธิบายไม่ได้จริงๆ
จะบอกว่าใครผิดดีล่ะค่ะ...ไม่มีมั้ง .....พี่ซินก็ไม่ผิดที่จะรัก ก็แค่รักเท่านั้น ไม่ได้ครอบครอง ไม่ได้แย่งชิง ไม่ได้ทำให้ใครเสียหาย ก็มีเพียงแค่
ใจพี่ซินเองเท่านั้นแหล่ะที่เจ็บ แต่ในเมื่อเค้ายังเห็นเราสำคัญที่สุดอยู่ก็พอแล้วมั้ง T^T......ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ผิด เพราะเค้าอยู่ของเค้าดีๆ ก็มีคนมาจีบ
แล้วมีเหตุผลอะไรที่เค้าจะไม่เลือก ก็เค้าไม่รู้นิว่ามีอีกคนกำลังเจ็บ......ส่วนพี่นัท ผิดไหมหรอค่ะ...ไม่ผิดหรอก แค่"เห็นแก่ตัว"ค่ะ คำเดียวเท่านั้นจริงๆ.....
พี่นัทก็ยังคงเป็นพี่นัท
ReplyDeleteแล้วพี่ซินก็ยังคงเป็นพี่ซิน
ดูโอ้ ยังคงเป็นดูโอ้
โอ๊ย แต่หนูเศร้า
เนื้อเพลงก็ช่างอินเหลือเกิน
อ่านไป คิดตามไป อึดอัดจัง
ความรู้สึกของพี่ซินเนี่ย มันทำเอาปวดตับจริงๆ
ปล สะเทือนใจสุดๆกับตอนที่บอกว่า ถ้ามีงาน 30 วัน
ก็จะได้เจอหน้า 30 วัน โอ้ มายก๊อด หยดแหมะเลย น้ำตาหนูุุ......
กระโดดกอดคุณป้าทีนึง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราว มิดไนท์
แล้ววิ่งไปกอดพี่ซินเบาๆ ><
ถ้าอ่านแล้วอิน นั่นแสดงว่าคนแต่ง แต่งได้ดี
ReplyDeleteแต่อินมากมายอ่ะ สงสารพี่ซินที่สรวดดดดดดด
ตอนรักแล้ว มันทำใจให้เลิก ให้ลืมยาก
แล้วยิ่งต้องทำงานด้วยกันอีก ยิ่งลำบากเลย
คุณป้าคะ .. อ่านแล้วมันจุกอยู่ในอก พูดไรไม่ออก ขนาดจะพิมพ์ยังจะพิมพ์ไม่พูกเลย TT
ReplyDeleteเห้อออออออออออออออออออออ แค่นี้ล่ะค่ะสำหรับความรู้สึก
สำหรับฟิค ขอบคุณสำหรับฟิคมาก ๆ ค่ะคุณป้า
อ่านแล้วอินมาก ด้วยบทสนทนาในฟิค ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง ทำให้จะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ละนะ
ส่วนเรื่องนอยด์ 555 หนูไม่นอยด์ค่ะ (เหรอออออ)
เรื่องบางเรื่องเราก็็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ถึงรู้ ยังไม่รู้เลยว่ามันจริงเปล่า (ออกแนวไม่เชื่อไรง่าย ๆ 55)
ทุกสิ่งทุกอย่างมันมี มันเกิดขึ้น แล้วมันก็ดับ ก็สลายไป เหมือนกับความทุกข์ ความสุข และความรู้สึกของเรา
เวลาเครียด ๆ นอยด์ ๆ หนูก็เริ่มหันหน้าเข้าหาพระธรรมแล้วค่ะ
รู้สึกว่าขีวิตยิ่งโตขึ้น ความรับผิดชอบก็มากขึ้น ความเครียดก็มากไปด้วย
อ๊ากกกกกกก อันนี้ออกแนวบ่นความเครียดของตัวเอง 555
พอดีกว่า แทนที่จะเม้นท์ฟิค เดี๋ยวจะกลายเป็นระบายความเครียดของตัวเองเสียเปล่า ๆ อิอิ
ขอบคุณคุณป้าสำหรับฟิิคอีกครั้งค่า ^^
ขอบคุณคะคุณป้า สำหรับฟิคดราม่าให้ FC คนนี้
ReplyDelete^___________________^
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาาาาาาาาาานเลย เลือดในตัวก็แห้งแล้ง
อ่านไปเรื่อยๆ จนจบ .. คิดถึงคุณป้าจังเลยคะ (คิดถึงวันวานจิงๆ)
...............................
โธ่ๆๆ พี่นัทๆๆๆ ชอบจิงๆพี่เนี๊ย "ผู้หญิงหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่ซินมีแค่คนเดียว"
แม้จะเศร้า แต่เค้าก็พอใจน้าาาที่พี่รู้สึกแบบนี้อะ อิๆๆ
พี่นัทก็ไปลั่นล้า กะใครมากมายในชีวิต แต่คนที่อยู่ข้างๆตลอด นั่นก็คือพี่ซิน
พี่ซิน ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บ แต่ก็เป็นความเจ็บ ความเศร้า ความเหงา ที่พี่ซินพอใจที่จะมีมัน...
เพราะทุกความรู้สึกนั้นมันมีพนไงใช่มั๊ยคะ
^_______________^
FC ของคุณป้า
^_______^
แวะเวียนเข้ามาดู เข้ามาโหลดไปดองไว้ที่คอมตัวเองตั้งแต่วันแรกที่คุณป้าอัพ...แต่ก็ยังทำใจให้อ่านไม่ได้ซักที
ReplyDeleteจนผ่านงานซี๊ดไป...มันก็พอมีโมเม้นท์ให้ได้ชื่นใจบ้าง ถึงได้มานั่งอ่านฟิคดราม่าของคุณป้า...
บอกตรงๆ ค่ะ ว่าถ้าหนูอ่านมันตั้งแต่วันที่โหลดไป หนูคงตายไปแบบกลับมาเม้นไม่ถูกแน่ๆ เลย
ทั้งๆ ที่ตัวหนูเองชอบเสพฟิคดราม่าเป็นชีวิตจิตใจ แต่เจอแบบฟิคนี้บ่อยๆ ก็ไม่ไหวนะคะคุณป้า~~
>>>>>>>>>>>
มาเรื่องฟิคเนอะ...ช่วงแรกที่คนของนัทมาระรานคุณนักร้องช่วงนั้นอ่ะ หนูรู้สึกไม่ดีกับนัทเลยจริงๆ ค่ะ
หนูว่าเป็นใครก็ทนไม่ได้หรอกที่จะให้คนที่เรารักไปมีคนอื่นที่สำคัญกว่า ถึงจะไม่ได้สำคัญกว่าในสถานะเดียวกันก็เหอะ
ไม่ว่าใครก็อยากเป็นแฟนที่เป็นคนสำคัญทั้งนั้น...หนูว่าผู้ชายแบบนัท (ในฟิคนี้นะคะ) เห็นแก่ตัวที่สุด (หนูอาจอินเกินไปอย่าถือสานะคะคุณป้า ^^)
แต่มาพาทหลัง...พาท เธอ คนนั้น...อันนี้มันยังครุกรุ่นอยู่เลย...ถ้ามองในโลกความเป็นจริง หนูก็คิดเหมือนคุณป้าแหล่ะค่ะว่าคุณนัทคงประมาณในฟิคนี่แหล่ะ (ขอผ่านละกันค่ะ ^^)
แต่ถ้ามองในฐานะที่หนูเป็นสาววาย 555 หนูไม่ชอบการกระทำที่ไม่ชัดเจนของคุณนัทเค้า การห่วง การแคร์ การเทคแคร์ การใส่ใจ...แต่ไม่ให้ใจ มันแย่กว่าการปล่อยผ่านไปธรรมดาๆ โดยไม่มีอะไรพิเศษ แต่ก็ไม่ได้ทำให้คุณนักร้องเจ็บ...
ถึงฟิคดราม่าของคุณป้าจะไม่ใช่ฟิคที่หนูอ่านไปเช็ดน้ำตาป้อยๆๆๆ ตามเนื้อเรื่อง...แต่พออ่านจบ...หนูก็ไม่รู้ว่าน้ำตามันมาจากไหน หนูอาจความรู้สึกช้าหรือไงไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ความรู้สึกหนูมันนานมากอ่ะ กว่าจะหยุดร้องแล้วมานั่งพิมพ์เม้นได้เนี่ยเล่นเอาตาบวมเลยทีเดียว...คราวหน้าไม่เอาแล้วนะคะ (แต่ถ้าคุณป้าจัดมาหนูก็อ่าน ^^) ... คราวหน้าคุณป้าต้องจัด NC เบาๆ มาปลอบใจแทนเนอะๆๆๆๆ
>>>>>>>>>>>
ลืมบอกคุณป้าไปค่ะ...ไอ้ตัวหนังสือสีม่วงนั่น...บาดจิตหนูมากกกกก
อ่านแล้วอยากกอดปลอบคุณนักร้องเบาเบา ^^
เม้นนี้เวิ่นมากไปขออภัยคุณป้าด้วยนะคะ ^____________________^
ขอบคุณสำหรับฟิคมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ้าค่ะ ^___________________________^
อ่านแล้วน้ำตาไม่ไหล แต่มันจุก แน่นหน้าอก เหมือนจะหายใจไม่ออก เฮือก....T^T คือมันไม่ใช่เป็นความเศร้าแบบฟูมฟาย แก่งแย่ง มีมือที่สามหรืออะไร แต่มันเศร้าลึกไปกว่านั้นเพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคนเท่านั้นจริงๆ *ถอนหายใจแล้วสูดหายใจลึกๆ อีกสามเฮือก* คุณป้าบรรยายความรู้สึกของพี่ซินได้ดีมากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วเจ็บแทนเลย อยากจะไปทึ้งหัวมาเฟีย (เอิ่ม...ได้ข่าวว่านี่เป็นฟิค ไม่ใช่เรื่องจริง ท่องไว้ๆ...)
ReplyDeleteอ่านจบแล้วหนูขอยกเรื่องนี้ให้เป็น master piece ของคุณป้าเลยค่ะ ทั้งการใช้ภาษา ลำดับการดำเนินเรื่อง จังหวะการร้อยเรียงเนื้อเรื่องกับเนื้อเพลงเข้าด้วยกัน ทั้งหมดมันเป๊ะมาก!! เรียกได้ว่าเพลงมาทีนี่บิ๊วด์อารมณ์โหมฮือเหมือนมีวงออเคสตร้ามาประโคมกันเลยทีเดียว (จริงๆ นะคะหนูไม่ได้พูดเว่อร์เลย จังหวะคุณป้าปล่อยเนื้อเพลงมาคั่น หนูสะอื้นเฮือก แล้วก็เริ่มแน่นหน้าอก หายใจไม่ออกไปเรื่อยๆ กว่าจะจบเรื่องแทบจะขาดใจ T^T) ฟิคดราม่าที่เขียนดีๆ นี่อ่านแล้วปวดใจมากจริงๆ
มาเข้าเรื่องในฟิค (ซึ่งขอย้ำกับตัวเองอีกทีว่ามันเป็นฟิค!! มันไม่ใช่เรื่องจริง!!~) สงสารพี่ซินมาก แต่ก็เข้าใจพี่นัท(หน่อยๆ)เหมือนกันค่ะ คือพี่นัทเหมือนกำลังเห่อกับของใหม่ ที่ต้องพยายามกว่าจะไขว่คว้ามาได้ ถึงแม้พี่ซินจะสำคัญ แต่สถานะตอนนี้เหมือนถูกพี่นัทวางขึ้นหิ้งเอาไว้ เหมือนเป็นคนสำคัญที่สุดที่จะอยู่ด้วยกันตลอดไป แต่ไม่ใช่ตอนนี้เท่านั้นเอง ถ้าของที่อยู่บนหิ้งเป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิตจิตใจก็คงจะดี วันนึงที่พี่นัทหายเห่อคนใหม่ที่เข้ามาในชีวิต ของสำคัญก็อาจจะยังวางรออยู่ที่เดิม แต่ในกรณีนี้ก็ไม่รู้ว่าพี่ซินจะทนรออยู่จนถึงวันนั้นได้รึเปล่า หรือว่าอาจจะรออยู่แต่แหลกสลายไปแล้วก็ได้ T^T
เศร้าจัง...
คิดถึงคุณป้านะคะ...(จบแบบหักมุมไปหน่อยเนอะ ^^;)
อ่านแล้วแอบรู้สึกว่าเสมือนจริงนิดหน่อย (อ่านไปก็บอกตัวเองไปว่ามันเป็นฟิค...อย่าพยายามผูกเรื่องเองนอยด์เอง...ฮาาา)
ReplyDeleteแล้วก็แอบรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตเนอะ รู้ว่ามาม่าก็ยังอยากจะซดมาม่า แถมยังชอบอีก
อย่างไรก็ดี...ขอบคุณคุณป้าที่แต่งออกมาให้ได้อ่านกันนะคะ...(กอดดดดดด)
สนุกคะ อ่านแล้วไม่ร้องนะ แต่มันหน่วงม๊าก กกก
ReplyDeleteมันซึ้งในความรัก และอึดอัดในความสัมพันธ์ไปพร้อมๆกัน
ดูเค้ายังไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึก และไม่ค่อยจะใส่ใจมัน จนปล่อยให้อะไรๆมันแย่ลงแบบนี้
พี่นัทก็ยังมีผู้หญิงใหม่ไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็ขาดพี่ซินไปไม่ได้อยู่ดี เลยต้องทำให้พี่ซินเสียใจซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่แบบนี้
พี่ซินก็ดูจะรู้สึกพิเศษกะพี่นัท แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรออกไป แถมบ่ายเบี่ยงเวลาพี่นัทพูดอีก เลยต้องมานั่งเสียใจอยู่คนเดียว
สงสารพี่ซินนะ แต่ก็เข้าใจพี่นัท แบบนี้มันโคตรจะอึดอัด ทรมาน ~ อยากให้ถึงจุดแตกหัก จะได้เคลียๆกันไปเลย
หนูวิเคราะห์ เวิ่นเว้อ ยาวเยียดไปมั้ย ? 555555
ชอบคะคุณป้า เป็นมาม่าที่ดูมีอะไรๆกว่าแค่เส้น .... แอ๊ะ ยังไง ?
คุณป้าแต่งได้ล้ำลึกมาก กกกกก ซดมาม่าใส่ไข่กันไปอร่ิอยเหาะ
นี่จบรึยังอะคะ มีต่ออีกนิดเหอะ ค้างคาในความรู้สึกมาก
พร้อมซดมาม่าต่อ ขอแค่ตอนจบไม่ท้องเสียเป็นพอ ,,, ยังไงๆก็อยากได้นัทซิน นัทซิน
หนูทำใจอยู่นาน กว่าจะเข้ามาอ่าน กลัวจะนั่งอ่านไปนั่งร้องไป ในที่สุดก็มีวันนี้ 555555
ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ
กราบเรียนคุณป้าที่เคารพ หนูมิควรเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลย ฮือๆ
ReplyDeleteนอกจากทำให้อึนตาม (แม้ว่าปัจจุบันจะมีความฟินเริ่มแพลมๆออกมามั่งแล้ว)
ที่สำคัญคือ มันแทงใจดำหนูอย่างแรง หนูรักเพื่อนตัวเองค่ะ แต่เขามีแฟนแล้ว
และเขาก็ร้ว่าหนูคิดไงกับเขาด้วย แต่เขาเป็นคนดีมาก หนูยังเป็นเพื่อนคนสำคัญ ฮือๆ
เขายังดีกับหนู แต่เรามัน... แซดดดด มาก ไปหาฟิคเรทๆอ่านย้อมใจก่อนดีกว่า ToT
อยากอ่าน
ReplyDeleteสวัสดีค่ะ...หนูตามมาจาก Dek-D คะ ขอสารภาพว่าหนูไม่เคยอ่านงานเขียนของคุณป้ามาก่อนเลย ชอบทุกเรื่องที่คุณป้าเขียน ทั้งสำนวน,สรรพนาม ฯลฯ มันดูดีไปหมดเลย อ่านแล้วหนูโลกสวยขึ้นมาเยอะ555 คราวนี้ติดและติดตาม Blong ของคุณป้าตลอดว่างเป็นไม่ได้ต้องเข้ามาดูว่าคุณป้าอัพเพิ่มรึยังน๊าาา
ReplyDeleteขอบคุณและเป็นกำลังในให้คุณป้านะคะ กอด กอด กอด คุณป้า :)
งื้ออออ หนูคาด..วาดหวังเอาไว้ว่าท้ายๆ เรื่องอะไรจะแฮปปี้..แต่นี่มันอะไร..
ReplyDeleteอยากจะแช่งให้รถยางแตกมัน 4 ล้อไม่ต้องปงต้องไปหรอกอิทางไปชลบุรีเนี่ย..
ฟิคเรื่องนี้ได้สองเพลงเลย midnight กับ นิรันดร์
ปวดรวดร้าว ชอกช้ำ ระกำใจ มองไปทางไหนไม่เห็นหนทางออก
เป็นฟิคนัท-ซิน เรื่องแรกที่ดราม่าเข้าจิตหนูเลย.. (หนีไปร้องไหนใต้ต้นกล้วย)